تأثیر تمرین استقامتی شنا در دوران بارداری بر ساختار بافتی و شاخص آپوپتوزی کبد موش‏های صحرایی

زمینه: پژوهش‏ها نشان داده‏اند که فعالیت‏های ورزشی موجب القای آپوپتوز در بافت‏های مختلف بدن می‏شوند. تنظیم نابهنجار آپوپتوز باعث پیشروی فرایندهای پاتولوژیکی در جفت زنان باردار شده و بر رشد جنین تأثیر می‏گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی شنا در طی دوران بارداری بر القای آپوپتوز بافت کبد موش‏های صحرایی باردار بود. مواد و روش ها: در این پژوهش 16 موش صحرایی باردار با میانگین وزنی 20±200 گرم به دو گروه (گروه کنترل و گروه تمرین) تقسیم شدند. موش‏های صحرایی باردار گروه تمرین از روز اول بارداری تا روز زایمان در استخر ویژه‏ای وادار به شنا شدند. مدت زمان تمرین در روز اول بارداری 10 دقیقه بود که این مدت با افزایش روزانه پنج دقیقه، در هفته دوم به 60 دقیقه رسید. زمان 60 دقیقه تا پایان هفته سوم ادامه داشت. نمونه‏برداری از بافت کبد موش‏های صحرایی روز دوم پس از زایمان انجام و شاخص آپوپتوزی کبد با استفاده از تست tunel تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل یافته‏های این پژوهش از آزمون independent sample t-test در سطح خطای (05/0≥α) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تمرین استقامتی شنا باعث تغییر معناداری در شاخص آپوپتوزی کبد نشد (424/0p<). میانگین شاخص آپوپتوزی کبد گروه کنترل برابر با 40/7 درصد و گروه تمرین شنا 60/8 درصد بود. اما دوره 3 هفته‏ای تمرین شنا باعث افزایش کمتری در وزن پس از بارداری موش‏های صحرایی در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0p<). به علاوه کاهش معناداری در وزن کبد موش‏های صحرایی گروه تمرین شنا در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (00/1=p). نتیجه گیری: به نظر می‏رسد تمرین استقامتی شنا در طی دوران بارداری تأثیر نگران کننده‏ای بر القای آپوپتوز کبدی ندارد و می‏تواند در این دوران به عنوان یک روش تمرینی ایمن در بهبود کیفیت سلامتی مادر و نوزاد مورد توجه قرار گیرد.